Zabrze: Poczta Główna, Plac Dworcowy i Rzeźba Tobolli. O znaczkach z automatu na Poczcie Cesarskiej

Niewiele jest w Zabrzu ładnych i charakterystycznych budynków, które przez lata nie straciły nic na swej świetności. Poczta Główna jednak niezmiennie zachwyca architektów i historyków sztuki. Aż trudno uwierzyć, że ten imponujący wielkością i mieszanką stylów obiekt ma już 100 lat!

Budynek oddano do użytku dokładnie 18 marca 1911 roku. Jego wzniesienie zajęło ówczesnym robotnikom dwa lata. Najpierw jednak musieli wyburzyć budynki. A 29 marca zabrzanie kupowali już na poczcie znaczki, wysyłali listy i paczki, nadawali telegramy.

W głównej sali było osiem okienek. Znajdowały się tam ponadto automaty ze znaczkami i kartkami. Dużą popularnością cieszyły się wówczas skrytki pocztowe. Korzystali z nich zwłaszcza zamożni mieszkańcy. Po otwarciu poczty w budynku było około 110 skrytek pocztowych.

Zdaniem historyka Dariusza Walerjańskiego, jest to jeden z najciekawszych zabytkowych budynków w Zabrzu. Oprowadzając po mieście turystów, Walerjański zawsze przypomina historię tej budowli.

- Plac Dworcowy to bardzo ciekawa przestrzeń. Z jednej strony mamy wybudowany w 1967 roku w stylu postmodernizmu socjalistycznego budynek dworca kolejowego, a po przeciwnej stronie placu oglądamy monumentalny, neogotyckobarokowy, symetryczny budynek Poczty Głównej, dawnej Poczty Cesarskiej - opowiada Walerjański.

- Warto zapamiętać, że pierwsza ekspedycja pocztowa - dworcowa została utworzona w Zabrzu wcześniej, bo w lipcu 1851 roku - zaznacza historyk.

Była ekspedycja drugiej klasy. Kilka lat później podniesiono jej rangę do klasy pierwszej, a w 1865 roku powstała u nas pierwsza stacja telegrafu. A jeszcze w latach 40. XIX wieku mieszkańcy spotykali konne dyliżanse pocztowe, które dowoziły listy.

Choć budynek Poczty Głównej wygląda niemal identycznie jak przed stu laty, plac Dworcowy, przy którym stoi, zmienił się. Sąsiednie kamienice niszczeją. Bar na parterze jednej z nich pamięta czasy głębokiego PRL-u. Zabrzanie mają jednak do niego sentyment.

Przed pocztą od lat jest parking, a obok budynku dworca kwitnie handel uliczny. Jest też budka z fast foodowym jedzeniem. Pl. Dworcowy to jedno a najbardziej uczęszczanych miejsc w naszym mieście.

Rzeźba "Spotkanie z własnym ja" Heinza Tobolli intryguje turystów odwiedzających nasze miasto. Od kilkunastu lat stoi w centralnym punkcie, na pl. Wolności.

- Przyjechała do mnie siostrzenica z Niemiec, której bardzo spodobała się ta rzeźba. Pytała mnie, kto jest jej autorem i co przedstawia, a ja, wstyd się przyznać, nie potrafiłam jej odpowiedzieć - mówiła nam pani Janina, która zadzwoniła do redakcji prosząc o przypomnienie historii tego dzieła.

Heinz Tobolla urodził się w 1925 roku w Zabrzu. Od lat jednak mieszka już w Akwizgranie w Niemczech. Wystawę jego prac oglądaliśmy kilka lat temu m.in. w Urzędzie Marszałkowskim w Katowicach. Dzieła artysty zachwycają oryginalnością i pomysłowością.

Tobolla chętnie tworzy z drewna, kamienia (bazaltu, granitu, lawy wulkanicznej), szkła, metali (brązu, stalu, cynku, ołowiu) i filcu. Tworzywa te bardzo często łączy w różnorakie zestawienia.

Rzeźba na pl. Wolności to jeden z upominków artysty dla ukochanego miasta. Powstała w chwili, gdy na nowo zaczął poznawać swe korzenie, a dwa narody rozpoczęły proces nawiązywania przyjaznych stosunków. Kilka lat temu podarował również "plastykowi" wart półtora tysiąca euro zestaw narzędzi rzeźbiarskich. Tobolla jest Honorowym Obywatelem Zabrza.

ZAMÓW NEWSLETTER "ZABRZE I ŚLĄSK"