Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Lubuskie. Jest jak strażak i marynarz w jednym. Pilot samolotu gaśniczego naraża swoje życie, by ratować lasy

Anna Moyseowicz
Anna Moyseowicz
Na zdjęciu widoczne jest znikające Jezioro Żabiniec.
Na zdjęciu widoczne jest znikające Jezioro Żabiniec. fot. Marek Jasiński
Miesiące poza domem, do tego ryzyko i wielka odpowiedzialność. Praca pilota samolotu gaśniczego to niezauważane i często niedoceniane zajęcie.

Lasów z powietrza pilnują piloci samolotów gaśniczych

Z poziomu ziemi lasy przed ogniem chronią całe zastępy ludzi. Są też osoby dyżurujące na wieżach, które obserwują to, co się dzieje, z góry. Nikt nie ma jednak takiego widoku jak piloci samolotów gaśniczych.

Lasów nad terenem Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie pilnuje pięciu pilotów. Teren ten w dużej mierze obejmuje województwo lubuskie. Dwie bazy lotnicze znajdują się w Lipkach Wielkich w pobliżu Gorzowa, kolejne dwa dromadery stacjonują na lotnisku w Goleniowie, a jeden w bazie w Rzepinie, skąd lata pilot Marek Jasiński. - Każdy z nas ma swój rejon, choć zdarzy się, że w przypadku dużego pożaru zlatujemy się i współpracujemy - opowiada mężczyzna.

Pół roku mieszkania przy bazie. Piloci jak marynarze

Piloci rozpoczynają dyżury pod koniec marca lub na początku kwietnia i trwają one około sześciu miesięcy. Przez pozostałe pół roku Jasiński zajmuje się prowadzeniem swojej firmy lotniczej.

Praca rozpoczyna się od godziny 10 i kończy godzinę przed zachodem słońca.

Wszystko zależy od pogody. Bywa tak, że nie wsiada się w ogóle do samolotu, a czasami trzeba zostawić na talerzu jeszcze ciepły posiłek i lecieć

- opowiada Jasiński. - Znam przypadek, że jeden pilot poleciał w piżamie. Rozpaliło się stare pożarzysko i trzeba było tam pomóc - wspomina.

Obszar, nad którym dyżuruje pilot to lasy od Rzepina, poprzez Skwierzynę, Kostrzyn nad Odrą, Dębno Lubuskie i Mieszkowice w województwie zachodniopomorskim. - Nad tym regionem mam loty patrolowe. A że Dromader przemieszcza się 3 km/ minutę, czyli około 180 na godzinę, to dolecenie z jednego krańca mojego obszaru na drugi to kwestia kilkunastu minut - opowiada.

Piloci pochodzą z różnych stron Polski. Przeważnie mieszkają przy bazach lotniczych. - Pomieszczenia socjalne są dobrze wyposażone, mamy tam warunki domowe - mówi Jasiński. I dodaje, że pilot co jakiś czas wraca do domu, a na jego miejsce na kilka dni przyjeżdża zastępca.

Jesteśmy trochę jak marynarze na statkach, tylko z okrętu nie można się nigdzie wybrać, z bazy na szczęście tak.

Praca polegająca na dyżurach i czekaniu

Jak twierdzi pilot, jego praca wymaga polega głównie na czekaniu na wezwanie i lot.

Ochrona przeciwpożarowa to jedna część mojej pracy, drugą jest rozpylanie chemii, czyli tak zwane loty agro. Jeżeli istnieje duże zagrożenie szkodnikami, mechanicy przyzbrajają samolot na wersję agro i wykonuję lot chemiczny. Ale to nie zdarza się często. W większości moja praca polega na dyżurowaniu.

Pilot tłumaczy, że istnieją dwa rodzaje dyżurów. Pierwszy z nich to ten na ziemi przy telefonie i radioodbiorniku. Drugi to ten nad ziemią, w samolocie.

W przypadku najwyższego, trzeciego stopnia zagrożenia pożarowego, od momentu wezwania musimy być w powietrzu w ciągu 10 minut. Zwykle od razu wiadomo gdzie należy lecieć, choć niekiedy zdarza się, że to w powietrzu dostaje się dokładne współrzędne geograficzne. Wtedy trzeba je wprowadzić w GPS

- opowiada.

I dodaje, że przy wprowadzaniu trzeba być bardzo ostrożnym, bo jeden stopień to 111 km. - Warto sprawdzić 2-3 razy czy dobrze się wprowadziło współrzędne, tym bardziej, że przy korespondencji radiowej bywają zakłócenia. W samolocie mamy tak zwany nakolannik do pisania, poza tym wszystko drży, więc nie jest to ładne pismo - śmieje się.

Często to właśnie pilot jako pierwszy zauważa pożar

Po dotarciu na miejsce, pilot nawiązuje kontakt z gaszącymi na dole. Oni wówczas wskazują na konkretne miejsce zrzutu wody lub pozostawiają tę decyzję pilotowi. - Ocenia się to z powietrza. Jeżeli linia ognia jest przy drodze, wiadomo, że strażacy szybko tam dojadą. Wtedy my robimy zrzut w miejsce, do którego nie ma dojazdu.

Często się zdarza, że to właśnie pilot jest pierwszą osobą, która zauważa pożar. Wówczas to on podejmuje decyzję o zrzucie wody i powiadamia nadleśnictwo. - Dopiero oni decydują czy potrzebują pomocy straży pożarnej. W tym czasie samolot leci po następną wodę. Jednocześnie pilot cały czas jest w kontakcie ze służbami na dole.

Choć każdy z pilotów jest odpowiedzialny za swój obszar, w przypadku dużego pożaru współpracują ze sobą. - Zlatujemy się i operujemy z jednego lotniska - mówi pilot. I tłumaczy, że po wykonaniu zrzutu wody nad pożarem, należy lecieć na lądowisko, zatankować i wrócić. Operację powtarza się aż do skutku lub do momentu, w którym dowódca akcji stwierdzi, że opanuja pożar pojazdami naziemnymi.

Muszę wrócić do bazy albo na lądowisko, gdzie mógłbym zatankować wodę. W Polsce nie ma takich samolotów, jak w okolicach Morza Śródziemnego. Nie mogę wylądować na wodzie i jej pobrać. Do Dromadera trzeba podłączyć wąż i zatankować

- opowiada mężczyzna.

Kiedyś pożary były inne

Jeden z tragiczniejszych pożarów, który pamięta Jasiński, to pożar w Nadleśnictwie Grodziec z 1992 roku. - Wówczas latałem z Ostrowa Wielkopolskiego. Paliło się na granicy trzech dawnych województw - kaliskiego, poznańskiego i konińskiego. Był to potężny pożar- opowiada.

I dodaje, że wtedy wszystko wyglądało inaczej, także system łączności. Telefony komórkowe usprawniły przekaz informacji, ludzie czują się odpowiedzialni i gdy widzą ogień, dzwonią. Wtedy nie było takich możliwości .

Jasiński zauważa, że pożary występowały częściej, były także większe, bo później na nie reagowano. Było dużo połączeń kolejowych - pożar występowały też tam, gdzie przez las prowadziły torowiska. Wystarczyły iskry idące od hamulców.
Według niego zmiana na lepsze to również kwestia systemu ochrony lasu i sieci dróg, po których dość mogą przemieszczać się samochody gaśnicze. - To też usprawnia akcje. System jest na tyle wydolny, że udaje się ogień dusić w zarodku - mówi.

W Polsce został zastosowany system, który uważam za najlepszy na świecie. Lasy mają bardzo dużo kamer, zainstalowanych w najwyższych punktach w danym nadleśnictwie, funkcjonują też wieże obserwacyjne. Do tego wszystkiego są samoloty

- opowiada.

I uzupełnia - Czasami przy gorszej widoczności, gdy czegoś nie widać na kamerze, jak przy zamgleniu, samolot jest bardzo przydatny. Szybko można przelecieć nad lasem i sprawdzić czy się coś nie dymi.

Pilot podkreśla, że jest to bardzo niebezpieczna praca. - I w trakcie oprysków, i w trakcie pożarów, leci się nad wierzchołkami drzew. Należy być przy tym bardzo ostrożnym - zaznacza.

Zobacz: Pięć zastępów straży pożarnej i samolot gaśniczy brały udział w gaszeniu pożaru lasu pod Warszawą

Po wejściu do samolotu, można się poparzyć. Praca w Afryce

Marek Jasiński zaczął latać szybowcami w wieku 16 lat. - Od dzieciństwa marzyłem, żeby zostać lotnikiem, a przy tym chciałem robić coś pożytecznego. Początkowo latałem jako agrolotnik w Polsce i w Afryce. Potem w '85 roku powstało lotnictwo przeciwpożarowe. Od tego czasu gaszę pożary, a w międzyczasie wykonuję też loty agro.

Do Afryki pilot wyjeżdżał na czas od 3 do 6 miesięcy. W Afryce Jasiński zajmował się opryskami, głównie bawełny. Latał nad Egiptem, Sudanem, Etiopią i Algierią. - Polska była kiedyś liczącym się państwem w agrolotnictwie. Kraj produkował samoloty agro, jak An2. W Warszawie na Okęciu produkowano PZL 101 Gawron, później PZL 106 Kruk. W Mielcu An 2 oraz M18 Dromader. Moja firma podpisywała kontrakty i wygrywała przetargi.

Tam także piloci mieszkali w bazach. - Mieliśmy bardzo dużo pracy, na dodatek doskwierał nam upał. Jednak po kilku tygodniach człowiek zaczął się przyzwyczajać do temperatur. Gdy w nocy temperatura spadała do dwudziestu kilku stopni, co u nas jest granicą upału, tam dawało wrażenie przyjemnego ochłodzenia.

Opowiada, że Gdy wsiadało się do kabiny samolotu, czego człowiek nie dotknął, tym się poparzył. Ale w trakcie lotu temperatura spadała już na tyle, że można było wytrzymać. Klimatyzacji w samolocie nie było, bo tego rodzaju samoloty nie mają klimatyzacji.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wideo

Materiał oryginalny: Lubuskie. Jest jak strażak i marynarz w jednym. Pilot samolotu gaśniczego naraża swoje życie, by ratować lasy - Międzyrzecz Nasze Miasto

Wróć na nowasol.naszemiasto.pl Nasze Miasto