Przez wieki sól była towarem niezwykle cennym. W Nowej Soli nigdy jej nie wydobywano, ale warzono. Zanieczyszczony surowiec z wody morskiej transportowany był z wybrzeży Francji drogą morską, a ze Szczecina odrzańskimi łodziami w górę Odry. Do jego uzdatnienia potrzebne były warzelnie.
Na ich lokalizacji zaważyła rzeka, niezbędna do transportu oraz lasy dostarczające dużej ilości opału. Warzelnia w Nowej Soli powstała na lewym brzegu Odry (obecny kanał portowy to pozostałość starego koryta rzeki). Sprowadzany na barkach Odrą ze Szczecina surowiec przenoszono do magazynu. Sam proces warzenia nie był skomplikowany.
Surowiec rozpuszczano w dużych miedzianych kotłach i podgrzewano. Do wrzątku dodawano krew bydlęcą, ze względu na właściwości wiążące zanieczyszczenia. Wydzielone szumowiny przesuwano drewnianymi łopatami do obniżonego w jednym miejscu kotła i usuwano na zewnątrz. Proces powtarzano aż do całkowitego oczyszczenia surowca. Następnie skrystalizowaną sól ładowano do koszy i suszono w magazynach. Dopiero po całkowitym wysuszeniu wkładano ją do beczek i rozprowadzano na terenie Śląska.
Pokaz warzenia soli w wykonaniu uczniów Elektryka
Jak przygotować się do rozmowy o pracę?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
