Gdyby Hildegarda Gruschwitz z Nowej Soli zobaczyła teraz ten pałac, byłoby jej żal. To ostatni moment na ratowanie zabytku w Cieciszowie

Z publikacją wojewódzkiego lubuskiego konserwatora zabytków ruszamy, aby odkryć kolejną perełkę. To podszprotawski Cieciszów. W XV i XVI wieku jako właściciel wymieniany jest ród von Kittlitz, następnie von Landskron, a w XVIII wieku von Knobelsdoff.

Już nie po raz pierwszy ten pałac, a raczej jego otoczenia zwróciło naszą uwagę. W zaniedbanym parku, obrośnięty pnączem, wygląda tajemniczo i romantycznie. Ciekawie prezentuje się, zarówno od strony wsi, jak i przerzuconego nad rzeczką mostu. I ten belweder, czyli nadbudówka nad najwyższą kondygnacją budynku. Piękna, ale wolelibyśmy, aby zabytek w był w lepszej kondycji. To ostatni dzwonek, aby go ratować.

Rezydencja wzniesiona została w połowie XIX wieku zapewne przez Gustava Louisa von Kesel, który kupił dobra ok. 1825 roku. Członkowie tej rodziny rezydowali tam do roku 1903.

Następnym właścicielem dóbr zo­stał Eberhardt Friedrich Mortimer. Nawiasem mówiąc jego żoną była Hildegarda Gruschwitz, córka właściciela zakładów włókienniczych w Nowej Soli. Dalsze losy aż do bólu klasyczne. Po II wojnie światowej, jak wszystkie inne majątki i ten przeszedł na rzecz Skarbu Państwa w zarządzie PGR, a od początku lat 90. XX wieku zarządzała nim Agencja Własności Rol­nej skarbu Państwa. Obecnie pałac jest w rękach prywatnych.

Opieramy się na opisie fachowców. Pałac założony został na rzucie prostokąta. Jest to obiekt murowany z cegły, tynkowany, za­mknięty dachem czterospadowym z centralnie umieszczonym, prostokątnym belwederem zamkniętym dwuspadowym daszkiem. Nad całością dominuje czworoboczny belweder, przepruty w dłuższych ele­wacjach czterema oknami, a w krótszych trzema. Elewacje wschodnią i zachodnią belwede­ru wieńczy trójkątny naczółek analogiczny w charakterze do naczółka nad ryzalitem. Naro­ża belwederu flankują uskokowe bazy. Wnętrza pałacu są dwu- i trzytraktowe.

Za wejściem głównym, na całej szerokości ryzalitu rozciąga się hall, z którego prowadzi wejście do roz­planowanej centralnie sali, mieszczącej zabiegowe, drewniane schody, prowadzące na pię­tro i przechodzące w schody wachlarzowe wiodące na belweder. Z pomieszczenia tego do sali w tylnym trakcie przechodzi się przez wykonane w grubości muru pięciostopniowe wąskie schodki.

Ulokowaną w ryzalicie na piętrze salę urozmaica arkadowanie wsparte na dwóch jońskich kolumnach o żłobkowanych trzonach oraz przyściennych filarach. Ponad­to nie zachował się pierwotny wystrój ani wyposażenie pałacu.

Do zespołu pałacowego przynależą: pałac, budynek bramny, budynek gospodarczy z bramą, czworak, stajnia i dwa budynki gospodarcze. Budynek bramny został zbudowany w 1749 roku, w stylu barokowym. W sąsiedztwie pałacu znajduje się park z XVIII wieku oraz kamienny drogowskaz.

CZYTAJ TAKŻE:
O tych wałach w okolicy Nowej Soli mało kto słyszał, a badacze już wszystko o nich wiedzą. Pasjonujące historie szwedzkie i pruskie

ZOBACZ TAKŻE WIDEO: Policjanci z Nowej Soli po raz kolejny zaangażowali się w pomoc dla chorego Jasia Piórkowskiego