Czy da się reanimować polską służbę zdrowia?

Autorka jest lekarką, zatem opisywany przez nią świat daleki jest od fikcji, jaką sprzedają seriale telewizyjne z pseudolekarzami w głównej roli. Kto słuchał niekoniecznie barwnych opowieści znajomych medyków o regułach rządzących światem polskich szpitali, relacji między lekarzem a pacjentem, braku sprawnie działających podstawowych sprzętów, odnajdzie ich odzwierciedlenie w książce Danuty Mikołajewskiej. Kto nie miał dotąd bliższego kontaktu ze służbą zdrowia, odnajdzie w powieści prawdę o skomplikowanym świecie, w którym lekarz, pacjent oraz ich bliscy próbują odnaleźć właściwe miejsce.

Główna bohaterka powieści, Ewa, jest młodą lekarką, która z mężem i dziećmi niechętnie przeprowadza się z dużego ośrodka do małej mieściny. Wiąże się to ze zmianą środowiska pracy i rezygnacją z posady w klinice wśród doświadczonych, rozwijających się lekarzy.

Ewa obejmuje stanowisko w lokalnym szpitalu, w którym zmowa milczenia wobec poważnych problemów jest na porządku dziennym. Lekarka, zdecydowanie lepiej radząca sobie z chorymi, niż jej koledzy, nie jest w pracy mile widziana. Dla niej jednak najważniejsze jest zdrowie pacjentów, a w towarzyskie intrygi knute przez znudzonych kolegów, stara się nie angażować. W pierwszej części książki autorka ukazała rzeczywistość końca lat osiemdziesiątych i początku kolejnej dekady. W drugiej części Ewa przeprowadza się do większego miasta, podejmując pracę w klinice, gdzie rozpoczyna karierę naukową. Świat lekarzy ambitnych, zaangażowanych we własne badania, troszczących się o pacjentów, naszpikowany jest problemami innego formatu, niż te małomiasteczkowe. Autorka w swojej powieści nawiązuje także do głośnej kilka lat temu afery łowców skór, tak bardzo zniekształconej i przekłamanej przez media. Czytając o nich, czytelnik zdziwi się nie raz.

Więcej w serwisieWiadomości24.pl