Noc w alternatywnym teatrze "Terminus A Quo" w Nowej Soli

Widzowie zostaną uraczeni spektaklami o różnej formie począwszy od plastycznej, przez poetycką, czy nawiązującej do teatru studenckiego, skończywszy na teatrze fizycznym.

Program
17:00 - "Suchelce" (premiera)
19:00 - "Mara Wariatka"
20:00 - "Cesarzowa Meksyku" (monodram)
21:00 - "Zawołanie"
22:00 - "Sublimat"
23:00 - "Fiszki Psychowienia" (monodram)
01:00 - "W Ogrodzie Edenu"
03:00 - "Skowyt"
05:00 - "Tyrania"

Inaugurację rozpocznie premiera p.t. "Suchelce", autorem scenariusza jest założyciel teatru Edward Gramont. Sztuka nawiązuje do ludzkich zmagań z otaczającym światem, trudnych doświadczeń, jakże różnych, gdzie widz ma sposobność odnalezienia wspólnych mianowników podczas mocnej gry aktorskiej. Całość spektalu zamknięta jest w ubogiej stylistyce teatru fizycznego z okrasą wymownych scen plastycznych.

Kolejną pozycją jest „Mara Wariatka” - spektakl o cierpieniu, o sponiewieraniu, o przemocy, o bezmyślności tłumu. Kanwę dramatu stanowi epizodyczna historia Mary z powieści Miodraga Bulatovicia „Czerwony kogut leci wprost do nieba”. Sztuka w pełnej jaskrawości elementów brutalności i przemocy bezmyślnego tłumu z jednej strony i zupełnej bezradności bezbronnej jednostki z drugiej. Do tego celu posłużono się starą dobrą metodą totalnego grania na bebechach (teatru fizycznego) tak charakterystycznego dla Teatru TAQ, by zneutralizować dosadne, naturalistyczne słowo na rzecz komiksowego, plastycznego ruchu.

Monodram "Cesarzowa Meksyku" to autobiograficzna relacja dobiegającej kresu swego żywota cesarzowej Meksyku Marii Amelii Charlotty Wiktorii Klementyny Leopoldyny Koburg, która po tragicznej śmierci rozstrzelanego podczas rewolucji meksykańskiej swego męża, Ferdynanda Maksymiliana Józefa Habsburga, popadła w psychiczne odrętwienie pielęgnując pamiątki po nim i odwołując się wciąż do wspólnych przeżyć. Z tej opowieści wyłania się nie tylko portret władczyni mającej nieposkromione ambicje ale także i przede wszystkim, czułej pełnej kobiecego wdzięku istoty, która bardzo emocjonalnie i sugestywnie opowiada o swoich uczuciach i uniesieniach w stosunku do swego małżonka.

“Zawołanie” nie jest w żadnym wypadku moralitetem ani też nie jest manifestem jest natomiast wejrzeniem w głąb świata nastolatek. Sprawy, o które zahacza spektakl to wolność jednostki, budowanie światopoglądu, świadomość - jako narzędzie komunikowania się mistyka jako obraz zamazanego, nie odkrytego Boga. Te wypowiedzi to próba głosu młodej inteligencji, która straciła na znaczeniu wobec postępującej komercjalizacji życia w ogóle. To ważny głos w dobie paplaniny i stwarzania wirtualnej rzeczywistości. To głos teatru, który stracił tak dalece na znaczeniu, że pozostaje obecnie jedynie jako dodatek do zaśmieconej rzeczywistości.

„Sublimat” to spektakl plastyczno-taneczny, w którym dominującą rolę odgrywa praca aktora w rekwizytem a także tworzenie struktur plastycznych. Klimat tego wizyjnego spektaklu uzupełnia sugestywna muzyka, której autorem jest Talvin Singh. Spektakl nie jest fabularyzowany, zaś poszczególne etiudy stanowią same w sobie struktury, do których łatwo dopisać treść, jeżeli istnieje takowa potrzeba. Bo to w istocie obrazy są właściwą ekspozycją, do której sięga wyobraźnia inscenizatora.

"Fiszki Psychowienia" to kolejny monodram, w którym głównym bohaterem jest człowiek niestroniący od alkoholu. Opowieść, którą przedstawia przeistacza się w psychotyczną wizję klaustrofobicznego świata. Mocna narracja, z autentyczną gra aktorską stwarzają naturalistyczny obraz opływający w opary psychotycznej wizji otumanienia jednostki.

„W ogrodzie Edenu”, to swoisty misz masz teatru hipisowskiego i poetyckiego a także wyobrażenie sceniczne, subtelnej literatury walijskiego pisarza i poety Dylana Thomasa. I podobnie jak w fabule tej nowelki, tak i w spektaklu dominują dwa elementy: szaleńczy a jednocześnie niezwykle subtelny i wyrafinowany świat introwertyka z jednej strony i harmonia poetycka układająca się w baśniową opowieść o miłości i niemożności jej utrzymania z drugiej.

"Skowyt" to pierwszy głośny spektakl Teatru TAQ, który przebił się wyraźnie ponad przeciętność i zwrócił uwagę na grupę teatralną, praktycznie od początku jej istnienia. Generalnie mamy tu do czynienia po pierwsze z rodzajem teatru ubogiego, gdyż spektakl grany jej zupełnie bez scenografii z użyciem zaledwie dwóch rekwizytów. Po drugie jest to rodzaj szaleńczego aktu, podczas którego nie tyle jest ważna artykulacja gęsto podawanego tekstu, co przede wszystkim bezkompromisowa postawa aktorów, którzy grają praktycznie od początku w jakimś obłędnym transie.

"Tyrania" jest spektaklem o odwiecznej walce pomiędzy jednostką a zbiorowością. Postacią kluczową uosabiającą jednostkę jest artysta malarz – Milan. Zbiorowość to szary tłum, masa ludzka. Można w tym starciu dopatrzyć się poprzez analogię z rzeczywistością, kiełkowania niepokojów społecznych czy też narodzin totalitaryzmu – a przede wszystkim rewolucji. Dola zwykłego szarego człowieka to najwyższa wartość jaką chce wymusić na Milanie tłum zwykłych ludzi. Nic nie znacząca dola jako natchnienie dla artysty. Dziedziną sztuki podniesioną do rangi symbolu najwyższej wartości jest w tym przypadku malarstwo. Milan arystokrata, Milan - ucieleśnienie prawdy nie dopuszcza do siebie ideałów hołoty. Buntuje się obnażając aż do bólu słabości tego tłumu. Demaskuje tłum jako bezkształtną nic nie znaczącą masę. Wzbrania się by jego powołanie – malarstwo, rzecz święta i wyniesiona na piedestał absolutu mogło służyć, czemuś tak nikczemnemu jak uwiecznianie prymitywizmu tych ludzi w jego odrażającej postaci. W efekcie jego bezkompromisowa postawa doprowadza do unicestwienia go. „Tyrania” wyróżnia się spośród wielu spektakli Teatru „TERMINUS A QUO” swoją wieloznacznością, dynamiką i barwnością widowiska. Jest kultową i obowiązkową pozycją teatru.

Noc w teatrze odbędzie się w siedzibie teatru:
ul. T. Kościuszki 33, 67-100 Nowa Sól

Bilet na jeden spektakl: 8 pln;
Karnet na całość: 15 pln;

Więcej informacji na stronie teatru (www.terminusaquo.eu)